Grupa fizyków popełnia zbiorowe samobójstwo. Tylko dlaczego? Komisarz Behnke odkrywa, że ma ono związek z teorią kwantów, a jego zdrowy rozsądek zostaje wystawiony na ciężką próbę. Czy zderzenie czołowe dwóch samochodów jest gorsze od zderzenia samochodu ze ścianą? Jak sprawdzić, czy złoto w biżuterii jest sfałszowane? I dlaczego parówki włożone do gorącej wody zawsze pękają wzdłuż? Autor na przykładzie zajmujących historyjek z naszego dnia codziennego wyjaśnia, jak siły natury, w opisie fizyki, działają na nas i nasze otoczenie we wszystkich możliwych sytuacjach życiowych. Ta książka pokazuje, że nie można żyć bez fizyki. Im lepiej ją rozumiemy, tym łatwiej jest nam żyć. Książka Christopha Drössera jest też dla tych, którzy fizyki się boją. Wiktor Niedzicki – dziennikarz naukowy

Kropla drąży skałę? Książka - pod znamiennym tytułem - opowiada o kilkudziesięcioletniej konsekwentnej pracy Władysława Bartoszewskiego na rzecz dobrych stosunków polsko-niemieckich i pojednania między dwoma narodami, które dzieli trudna i skomplikowana przeszłość. Zawiera artykuły, pisane przez Władysława Bartoszewskiego od lat 60., wywiady oraz wystąpienia publiczne. Część tekstów nigdy nie była publikowana po polsku. Co i kiedy mówiłem do Niemców, a co i kiedy do Polaków o Niemcach i Niemczech, wynika bezpośrednio z biegu wielkich wydarzeń historycznych, które miały decydujący wpływ na ukształtowanie całej mojej biografii, a także preferencji w myśleniu i działaniu, począwszy od bardzo wczesnych lat życia. (Mówi autor, uznawany na świecie za jednego z głównych orędowników dialogu pomiędzy Polską a Niemcami) Ta publikacja to zapis kolejnych etapów tego dialogu, a zarazem historycznych przemian, jakie zachodziły we wzajemnych relacjach.

Kiedy walczą mężczyźni, wybuchają bomby i latają koktajle Mołotowa. Kiedy walczą mężczyźni, rozbrzmiewają fanfary i przypinane są ordery. Walka mężczyzn tworzy historię, o której można przeczytać w tysiącach książek. A walka kobiet? Wiele z nich prowadzi swoją walkę po cichu. Łączniczki z powstania warszawskiego walczą o to, by nie być zapamiętane jako seksowne „pin-up girls” na gruzach Warszawy. Żołnierki w Afganistanie muszą mierzyć się nie tylko z wrogiem, lecz także z dyskryminacją i protekcjonalnym traktowaniem. Niepełnosprawne kobiety chcą wreszcie zrobić sobie makijaż i włożyć krótką spódnicę. Matki Polki walczą o to, by wychować dzieci w kraju, w którym aborcja jest nielegalna, ale nikogo nie interesuje, skąd po porodzie wezmą pieniądze na utrzymanie. Katoliczki muszą wybierać: wiara albo dziecko. Walka, o której mówi się dopiero od niedawna i ciągle za mało – z czym, o co, dlaczego i jak walczą w Polsce kobiety. Urszula Jabłońska, dziennikarka związana z „Gazetą Wyborczą”, poprosiła osiem reportażystek i pisarek, żeby rozejrzały się dookoła i znalazły współczesne Polki walczące. Opisane przez nie historie tworzą zaskakujący obraz kobiecej rzeczywistości.

„Polki, które nazwano zbrodniarkami”. Kto właściwie je tak nazwał? Julię Brystygier, współtwórczynię aparatu bezpieczeństwa PRL, znajomą Pabla Picassa, która w dorosłym życiu znęcała się nad Żołnierzami Wyklętymi, a na starość wspierała Kościół i była inwigilowana przez funkcjonariuszy stworzonego przez siebie departamentu, zbrodniarką nazwały jej ofiary. W reportażu odkrywającym prawdę o śledztwie dotyczącym Wampira z Zagłębia, siostrę Zdzisława Marchwickiego, nazwał tak wymiar sprawiedliwości PRL. Ale tylko na chwilę. Czy zbrodniarką może nie być młodziutka dziewczyna, która bez emocji zabija siekierą swoją matkę, ćwiartuje jej ciało a potem przyznaje: „kiedy umyłam w wannie korpus, przestałam mamę nienawidzić?”. Prawdopodobnie może. Nawet jeśli sąd i opinia publiczna są innego zdania. To zbiór reportaży poświęconych historiom, o których wszyscy sądzą, że zostały zamknięte, ocenione, ucichły lub nie miały dalszego ciągu.

Wisława Szymborska w oczach przyjaciół, znajomych, współpracowników. Z ich wspomnień, z odprysków pamięci i licznych anegdot wyłania się nie zawsze oczywisty portret poetki, kobiety zwyczajnej – i genialnej zarazem O Szymborskiej opowiadają między innymi: Stanisław Balbus, Anders Bodegård, Karl Dedecius, Janusz Drzewucki, Michał Głowiński, Tomasz Jastrun, Ireneusz Kania, Urszula Kozioł, Ryszard Krynicki, Krzysztof Lisowski, Bronisław Maj, Jarosław Mikołajewski, Czesław Miłosz, Leonard Neuger, Jerzy Pilch, Anna Polony, Michał Rusinek, Ksenia Starosielska, Tomas Venclova, Teresa Walas, Marta Wyka, Adam Zagajewski. „Kiedyś siedzę w gabinecie Kornela – szczęk klucza i głos Szymborskiej z przedpokoju: „Kor­nelu, pyszna rybka…”, a było wiadomo, że tego nawet kot nie zje. Wisława kupowała do jedzenia to, co było bez kolejki, a bez kolejki nic nie było. Ale to nie miało dla niej znaczenia i w jej wypadku można mówić o wielkiej przewadze życia duchowego nad materialnym”. Jerzy Pilch Agnieszka Papieska (ur. 1973 r.) – historyk literatury. Współedytorka „Dzienników” Jarosława Iwaszkiewicza (Czytelnik, 2007–2011) oraz – wspólnie z Robertem Papieskim – korespondencji Iwaszkiewicza z przybranym synem Wiesławem Kępińskim Męczymy się obaj. „Korespondencja z lat 1948–1980” (PIW, 2014). Współpracuje z „Zeszytami Literackimi” i z „Nowymi Książkami”.

Historia Sophie odbiła się głośnym echem na całym świecie. Sophie, mała suczka należąca do rasy australijskich psów pasterskich, w czasie rejsu po oceanie wypada za burtę, gdy niespodziewanie zrywa się burza. Zrozpaczeni właściciele są przekonani, że stracili ją na zawsze. Kiedy po kilku miesiącach dowiadują się, że ktoś próbuje schwytać dzikiego psa, dostrzeżonego na jednej z okolicznych bezludnych wysp, rodzi się w nich nadzieja... Czy to możliwe, że Sophie przepłynęła pełne rekinów wody i przetrwała samotnie na tropikalnej wyspie? Czy wróci do tęskniącej za nią rodziny? To pełna ciepła, wzruszająca opowieść o miłości, lojalności i niezwykłej przyjaźni psa i człowieka. Na łodzi nie było zbyt wielu miejsc, w których Sophie mogłaby się ukryć. Przeszedł burtą przy relingu na pokład dziobowy, gdzie suka spędzała tyle czasu z Jan i Bridget. Tam też jej nie było. Z przerażającą pewnością uświadomił sobie, że suka zniknęła. Czas się dla niego zatrzymał. PWN wspiera warszawskie schronisko czworonogów na Paluchu! Wydawnictwo Naukowe PWN przeznacza 1 zł z każdego sprzedanego egzemplarza tej książki na wsparcie warszawskiego schroniska Na Paluchu.

Nowa książka Remigiusza Piotrowskiego przybliża wojenne losy aktorów, pisarzy, poetów i muzyków. Opowiada o ich przeżyciach z września 1939 roku oraz z Powstania Warszawskiego, o latach spędzonych w okupowanej stolicy i na Kresach, o rozmaitych zajęciach, które znajdowali, aby przeżyć trudne lata, o sposobach zdobywania pieniędzy, spotkaniach towarzyskich, codziennych dylematach, małych radościach i prowadzonej w podziemiu walce. Autor pokazuje koleje życia zapomnianego, choć słynnego przed wojną aktora uwięzionego w Auschwitz. Znanej pisarki, która – by związać koniec z końcem – otworzyła sklep z tytoniem. Reżysera zaangażowanego w pracę wywiadowczą dla Armii Krajowej czy piosenkarza śpiewającego na powstańczych barykadach. Zagląda za kulisy życia codziennego twórców, którym przyszło usługiwać w kawiarniach lub występować na jawnych, licencjonowanych przez Niemców scenach. Pasje, przedwojenna sława i zawodowe ambicje polskich artystów w zderzeniu z bezwzględną polityką okupantów schodziły na dalszy plan, nierzadko okazywały się przekleństwem, a czasami – szansą na ułożenie sobie życia. Postawa i wybory wielu z nich do dziś budzą kontrowersje… Remigiusz Piotrowski (ur. w 1984 roku w Łodzi) – ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Autor bloga Tropy historii. Przez kilka lat zajmował się dziennikarstwem internetowym związanym z dwiema jego największymi pasjami: piłką nożną i historią pierwszej połowy XX wieku. Autor wydanych także przez PWN książek: Ślepy Maks. Historia łódzkiego Ala Capone, Literaci w przedwojennej Polsce. Pasje, nałogi, romanse oraz Rozkaz: Trzaskać! Zapomniane akcje polskiego podziemia.

Tajemnica śmierci, zagadka odchodzenia, ciało i dusza... Magdalena Rigamonti odsłania fizyczność i metafizykę śmierci w rozmowie z jedynym polskim balsamistą, przed którym ludzkie ciało nie ma żadnych tajemnic. Rozmawia o znakach, energii, zdarzeniach niewyjaśnionych i fizjologii człowieka, z którą mierzy się Adam Ragiel, przygotowując go do ostatniej drogi. Na co dzień nie przyjaźnimy się ze śmiercią, nie chcemy oglądać wypadków, chorób, zmarłych... To wszystko zmienia się w chwili, kiedy odchodzą najbliżsi. Wtedy zaczynają się trudne rozmowy i decyzje. Bliscy przychodzą do prosektorium pełni bólu, żalu, w rozpaczy i z poczuciem straty. A balsamista?... Ma ich zrozumieć, opanować emocje, przyjąć na siebie pierwsze uderzenie. Zapytać, czy mama chciałaby trzymać w rękach książeczkę do nabożeństwa, jakiego koloru ma być szminka, jakie rajstopy, jakie uczesanie. Czy do balsamisty przychodzą duchy? Podobno nie, bo on robi wszystko tak, jak zmarli by sobie życzyli. Nie boi się z nimi przebywać.

Dlaczego kardynał Hohenlohe miał pod oknami swojej willi perfumerię i czy pociągi do Rzymu zawsze się spóźniają? Włochy to nie tylko Rzym, Wenecja, popularna Pizza czy Asyż. Zamiast zwiedzać Koloseum czy Forum Romanum, warto wybrać się do niewielkiej miejscowej winnicy albo wziąć udział w zbiorach oliwek... Wszystkich, którzy chcą poznać życie pełne osobliwości, autorka zaprasza do swoich Włoch, do miejsc odległych od typowo turystycznych szlaków. Pokazuje kraj, jakiego nie znamy, z perspektywy mieszkanki Ginestry – małej wioski, gdzie lekarz pojawia się tylko dwa razy w tygodniu. Choć do najbliższego dużego sklepu jest stąd 50 kilometrów, to właśnie tu można spotkać fascynujących ludzi, spróbować któregoś z kilkunastu rodzajów wybornego makaronu i degustować lokalne wina. Ciepłe wieczory przy barwnych opowieściach mieszkańców kończy się kawą, oferowaną aż w 32 dwóch gatunkach.

Jak wygląda odwaga? Na co trzeba się zdobyć, by swoje działanie nazwać aktem odwagi? Do czego się posunąć? Jakie granice przekroczyć? Jakie tabu złamać? Trzynaście odważnych reportażystek opisało historie odważnych kobiet – pozbawione sensacji, a trzymające w napięciu do ostatniego zdania. Opowiedziały o sprawach powszednich, pozornie zwyczajnych w zaskakujący sposób. No bo jak opisać kobietę, która od lat szuka ciała swojej córki? Albo ultrakatoliczkę, która wychodzi za ortodoksyjnego muzułmanina? A lesbijkę, która żyje w szczęśliwym związku, ale w nieszczęśliwym miejscu? Lub kobietę przez lata dręczoną fizycznie i psychicznie przez swoją matkę, którą w końcu zabija w afekcie? Każdą z bohaterek cechuje nieprzeciętna odwaga, czasem wrodzona, częściej pochodząca nie wiadomo skąd, która pojawia się, gdy muszą stawić czoła losowi, mężowi, wspomnieniom, rodzinie… Tak, odwaga jest kobietą. Marta Szarejko, reportażystka, laureatka Konkursu Stypendialnego „Fundacji Herodot” im. Ryszarda Kapuścińskiego, zaprosiła do współpracy autorki związane m.in. z „Gazetą Wyborczą”, „Polityką” i innymi polskimi mediami, by zrealizować razem ambitny projekt: poszukać odważnych Polek i pokazać, gdzie i kiedy wykazują się odwagą, skąd czerpią siłę, po czym je poznać. Dzięki temu powstały mocne, zapadające w pamięć reportaże.

Trzydziestolatkowie z małych miasteczek w wielkim mieście. Gdyby to był film, musiałby być kręcony w wąskim kadrze, który idealnie nadaje się do zbliżeń. Marta Szarejko nie przygląda się prowincji, tylko ludziom, którzy z niej pochodzą. I żyją w mieście. Rozmawia ze swoimi rówieśnikami – trzydziestolatkami, którzy przyjechali z małych miejscowości do Warszawy. Opowiadają jej o swoich kompleksach, wątpliwościach, tęsknotach. O tym, czego najbardziej im brak w mieście i czego wyjątkowo nie znosili na wsi. O tym, jak się zmienili. Chociaż w rodzinne strony wracają coraz rzadziej, nigdzie nie czują się u siebie. Marta Szarejko – reportażystka, studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Publikowała w „Dużym Formacie”, „Kulturze Miasta”, „Nowych Książkach”, „op. cit.”, „Chimerze”. Przez cztery lata (2008–2012) pisała reportaże, recenzje i robiła wywiady do magazynu kulturalnego „Bluszcz”. Autorka książki o bezdomnych „Nie ma o czym mówić” (2010), za którą została nominowana do Literackiej Nagrody Angelus, oraz współautorka zbioru reportaży „Odwaga jest kobietą” (2014). Jest stypendystką Fundacji imienia Ryszarda Kapuścińskiego – Herodot.Joanna Bator Skóra cierpnie, gdy człowiek w końcu pojmuje, że jest u siebie tylko tam, skąd pochodzi. Pół biedy, jeśli wraca z radością. Bieda, gdy czuje się tam równie obco jak wszędzie. Opisani przez Martę Szarejko ludzie nie wyróżniają się tym, że pochodzą z prowincji. Od lat klepiemy w kółko diagnozę choroby podzielonej Polski. Oni między wierszami proponują intrygujące recepty. O kim jest ta książka? O większości z nas? A może już wkrótce o wszystkich? Aż mi się parę razy gorąco zrobiło. Jezus Maria, samo życie. Andrzej Muszyński Gdyby to był film, musiałby być kręcony w wąskim kadrze, który idealnie nadaje się do zbliżeń. Marta Szarejko nie przygląda się prowincji, tylko ludziom, którzy z niej pochodzą. I żyją w mieście. Rozmawia ze swoimi rówieśnikami – trzydziestolatkami, którzy przyjechali z małych miejscowości do Warszawy. Opowiadają jej o swoich kompleksach, wątpliwościach, tęsknotach. O tym, czego najbardziej im brak w mieście i czego wyjątkowo nie znosili na wsi. O tym, jak się zmienili. Chociaż w rodzinne strony wracają coraz rzadziej, nigdzie nie czują się u siebie. Myślę, że warszawiacy mogą uznać to wszystko za fanaberie, za abstrakcję i niepotrzebne zawracanie głowy. Nie wyobrażają sobie, na czym polega nasza inność. Myślę, że ktoś, kto nie przeszedł tej drogi, nie ma pojęcia o tych wszystkich minischodkach, które musisz pokonać. fragment książki Marta Szarejko – reportażystka, studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Publikowała w „Dużym Formacie”, „Kulturze Miasta”, „Nowych Książkach”, „op. cit.”, „Chimerze”. Przez cztery lata (2008–2012) pisała reportaże, recenzje i robiła wywiady do magazynu kulturalnego „Bluszcz”. Autorka książki o bezdomnych Nie ma o czym mówić (2010), za którą została nominowana do Literackiej Nagrody Angelus, oraz współautorka zbioru reportaży Odwaga jest kobietą (2014). Jest stypendystką Fundacji Herodot imienia Ryszarda Kapuścińskiego.